ผลการค้นหา

สาหัส

หมายถึง[-หัด] ว. ร้ายแรง เช่น บาดเจ็บสาหัส, รุนแรงเกินควร เช่น ถูกลงโทษอย่างสาหัส. (ป., ส.).

สุกแดด

หมายถึงว. ที่ถูกแดดเผาให้สุกก่อนเวลาที่ควรจะสุก (ใช้แก่ผลไม้) เช่น มะม่วงสุกแดด.

หมาขี้เรื้อน

หมายถึง(สำ) น. คนที่น่ารังเกียจ ไม่ควรคบหาสมาคมด้วย (ใช้กล่าวถึงผู้อื่นด้วยความดูถูกเหยียดหยาม).

กินสั่ง

หมายถึงก. กินมากผิดปรกติเมื่อถึงคราวจะตาย, โดยปริยายหมายความถึงกินจุเกินควร.

สมควร

หมายถึงว. ควรยิ่ง, เหมาะสมยิ่ง, เช่น เขาทำงานดีสมควรขึ้นเงินเดือนให้ ๒ ขั้น.

ต้นบท

หมายถึงน. คนบอกบทให้คนรำรู้ว่าจะรำอย่างไร หรือให้คนร้องรู้ว่าจะร้องอย่างไร.

เปลือง

หมายถึง[เปฺลือง] ก. ใช้หมดไปสิ้นไปเกินควร, หมดไป สิ้นไปโดยใช่เหตุ, เช่น เปลืองเงิน เปลืองเวลา เปลืองที่. ว. ลักษณะที่หมดไปสิ้นไปเกินควร เช่น ใช้เงินเปลือง.

หนี้

หมายถึงน. เงินที่ผู้หนึ่งติดค้างอยู่จะต้องใช้ให้แก่อีกผู้หนึ่ง, หนี้สิน ก็ว่า; (กฎ) นิติสัมพันธ์ระหว่างบุคคลตั้งแต่ ๒ ฝ่ายขึ้นไป ซึ่งฝ่ายหนึ่งเรียกว่า เจ้าหนี้ มีสิทธิที่จะบังคับบุคคลอีกฝ่ายหนึ่งซึ่งเรียกว่า ลูกหนี้ ให้กระทำการหรืองดเว้นกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง. (อ. obligation); โดยปริยายหมายถึงการที่จะต้องตอบแทนบุญคุณเขา.

ทัดทาน

หมายถึงก. กล่าวหรือแสดงออกเป็นทำนองห้ามหรือท้วงเพื่อให้งดไว้.

ธุดงควัตร

หมายถึง[ทุดงคะวัด] น. กิจอันภิกษุผู้ถือธุดงค์ควรทำ.

กล่าวโทษ

หมายถึงก. แจ้งว่ากระทำผิด.

กะทำ

หมายถึง(โบ) ก. กระทำ, ทำ.