ผลการค้นหา

สบง

หมายถึง[สะบง] น. ผ้านุ่งของภิกษุสามเณร. (ข. สฺบ่ง).

สมี

หมายถึง[สะหฺมี] น. คำเรียกพระภิกษุผู้ต้องอธิกรณ์ขั้นปาราชิก; (โบ) คำใช้เรียกพระภิกษุ.

เป็นแดน

หมายถึงว. เป็นไปเสมอ, เป็นประจำ, เช่น นั่งที่ไหนนินทาเขาเป็นแดน. (สุภาษิตสอนหญิง).

กัมป,กัมป-,กัมปน,กัมปน-

หมายถึง[กำปะ-, กำปะนะ-] น. การหวั่นไหว, แผ่นดินไหว. (ป., ส.).

เขยียวขยอน

หมายถึง[ขะเหฺยียวขะหฺยอน] ว. สนั่น, หวั่นไหว, เกรียวกราว. (ข. เขฺญียวขฺญาร ว่า เจื้อยแจ้ว).

วัช,วัช,วัชชะ,วัชชะ

หมายถึงน. การพูด, ถ้อยคำ. ว. ควรพูดติ, ควรกล่าวติ. (ป. วชฺช; ส. วทฺย).

ส่วนได้ส่วนเสีย

หมายถึงน. ประโยชน์ที่ควรได้ควรเสียซึ่งมีอยู่ในส่วนรวม, การได้การเสียร่วมกับคนอื่น, เช่น เขาไม่สนใจงานนี้เพราะไม่มีส่วนได้ส่วนเสียด้วย.

วันทนีย์

หมายถึงว. ควรไหว้, น่านับถือ. (ป., ส.).

ลัภย์

หมายถึงว. พึงได้, ควรได้. (ส.; ป. ลพฺภ).

น้ำขึ้นให้รีบตัก

หมายถึง(สำ) มีโอกาสดีควรรีบทำ.

อรหะ

หมายถึง[อะระ-] ว. ควร, สมควร. (ป., ส.).

อัพโพหาริก

หมายถึงว. ไม่ควรกล่าวอ้าง, ไม่ควรอ้างเป็นกฎเกณฑ์ คือ ไม่ควรนับว่าผิดวินัยหรือกฎหมาย เช่นผู้กินแกงซึ่งปรุงด้วยเหล้าบางอย่างเพื่อฆ่าคาวหรือชูรสการกินเหล้าในที่นี้เป็น อัพโพหาริก คือ ไม่ควรนับว่ากินเหล้า. (ป.).