ผลการค้นหา

ภัตตาหาร

หมายถึงน. อาหารสำหรับภิกษุสามเณรฉัน. (ป. ภตฺต + อาหาร).

ภุกตาหาร

หมายถึงน. อาหารที่กินแล้ว; ผู้กินอาหารแล้ว. (ส.; ป. ภุตฺตาหาร).

หลอดอาหาร

หมายถึงน. ทางเดินอาหารอยู่ระหว่างคอหอยส่วนล่างกับกระเพาะอาหาร. (อ. oesophagus, esophagus).

ยาเบื่อ

หมายถึงน. ยาพิษเป็นต้นที่กินแล้วทำให้เมาหรือตาย.

มอมเหล้า

หมายถึงก. ล่อให้กินเหล้าจนเมาครองสติไม่ได้.

คออ่อนคอพับ

หมายถึงว. อาการที่คอเอียงไปมาเพราะเมา ง่วง หรือเหนื่อย เป็นต้น.

พิระ

หมายถึงน. ผู้เพียร, ผู้กล้า, นักรบ. (ป., ส. วีร).

หัวปักหัวปำ

หมายถึงว. อาการที่หัวถลำไปข้างหน้าเพราะเมาเหล้าเมารถเป็นต้น เช่น คนเมาเดินหัวปักหัวปำ, โดยปริยายหมายความว่า โงหัวไม่ขึ้น เช่น ถูกใช้ทำงานจนหัวปักหัวปำ หลงผู้หญิงจนหัวปักหัวปำ.

หงำ

หมายถึง[หฺงำ] ว. มากจนเลอะเทอะ เช่น เมาหงำ แก่หงำ.

กรึ่ม

หมายถึง[กฺรึ่ม] ว. อาการที่เมาเหล้าตลอดทั้งวัน เรียกว่า เมากรึ่ม.

วิฆาส

หมายถึงน. เดน, อาหารเหลือ. (ป.).

สำรวม

หมายถึงว. รวม, ประสม, ปนกัน, เช่น อาหารสำรวม.