ผลการค้นหา

กะรุงกะรัง

หมายถึงว. อาการที่ห้อยหรือแขวนเครื่องประดับเป็นต้น จนดูรุงรัง.

ภูษณ,ภูษณ-

หมายถึง[พูสะนะ-] น. เครื่องประดับ. (ส.; ป. ภูสน).

มุนินทร์

หมายถึงน. จอมนักปราชญ์, พระพุทธเจ้า. (ส. มุนินฺทฺร; ป. มุนินฺท).

วิญญู

หมายถึงน. ผู้รู้แจ้ง, นักปราชญ์. (ป.; ส. วิชฺ).

วัตถาภรณ์,วัตถาลังการ

หมายถึงน. เครื่องประดับคือผ้า. (ป. วตฺถ + อาภรณ, วตฺถ + อลงฺการ).

ลูกคั่น

หมายถึงน. เครื่องประดับเป็นลูกกลม ๆ เป็นต้น ใช้คั่นระหว่างตะกรุดหรือลูกประคำ.

ภูษา

หมายถึงน. เครื่องนุ่งห่ม, ผ้าทรง. (ส.; ป. ภูสา ว่า เครื่องประดับ).

สายสร้อย

หมายถึงน. เครื่องประดับที่ทำเป็นเส้น เช่น สายสร้อยคอ สายสร้อยข้อมือ, สร้อย ก็ว่า.

อลงกรณ์

หมายถึง[อะลงกอน] น. การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง, เครื่องประดับ. (ป., ส.).

เพชรร่วง

หมายถึงน. เพชรเม็ดเล็ก ๆ ที่เจียระไนแล้ว แต่ยังไม่ได้ทำเป็นเครื่องประดับหรือเครื่องใช้.

วิภูษณะ

หมายถึง[วิพูสะ-] น. เครื่องประดับ, เครื่องแต่ง. (ส.; ป. วิภูสน).

ปิ่น

หมายถึงน. เครื่องประดับสำหรับปักผมที่มุ่นเป็นจุก; จอม, ยอด, เช่น ปิ่นพิภพ.