ผลการค้นหา

องคมนตรี

หมายถึง[องคะ-] น. ผู้มีตำแหน่งที่ปรึกษาของพระมหากษัตริย์.

ร่อย

หมายถึงก. ค่อยหมดไป, กร่อนไป, เช่น คมมีดร่อย.

บู้

หมายถึงว. ยู่ย่นเข้าไป เช่น คมมีดบู้.

สิ่วน่อง

หมายถึงน. สิ่วชนิดหนึ่งตัวหนาเป็นสี่เหลี่ยม มีคม.

คมกริบ

หมายถึงว. คมมาก; ฉลาดทันคน, เฉียบแหลม, ไหวทัน.

องคมรรษ

หมายถึง[องคะมัด] น. โรคขัดในข้อ. (ส. องฺคมรฺษ).

แทงตะไบ

หมายถึงก. เอาตะไบถูให้เรียบหรือให้คมเป็นต้น.

ขี้เท่อ

หมายถึงว. ไม่คม, ไม่ฉลาด, เซ่อ. น. ความโง่ เช่น ขยายขี้เท่อ.

ส่ายตา

หมายถึงก. กวาดตามองทั่ว ๆ เช่น เขาส่ายตามองหาคนรู้จัก.

ศาสนิกชน

หมายถึงน. บุคคลที่นับถือศาสนา เช่น ศาสนิกชนของพระพุทธศาสนา เรียกว่า พุทธศาสนิกชน ศาสนิกชนของคริสต์ศาสนา เรียกว่า คริสต์ศาสนิกชน.

ยางบอน

หมายถึงน. เรียกเลือดที่ออกซึม ๆ ที่ผิวหนังตรงที่ถูกของมีคม.

องครักษ์

หมายถึง[องคะ-] น. ผู้ทำหน้าที่ให้ความคุ้มครองป้องกัน เช่น องครักษ์นักการเมือง.