ตัวกรองผลการค้นหา
พิศ
หมายถึง[พิด] ก. เพ่งดู, แลดูโดยถี่ถ้วน.
ยาเสพติดให้โทษ
หมายถึง(กฎ) น. สารเคมีหรือวัตถุชนิดใด ๆ ซึ่งเมื่อเสพเข้าสู่ร่างกายไม่ว่าจะโดยรับประทาน ดม สูบ ฉีด หรือด้วยประการใด ๆ แล้วทำให้เกิดผลต่อร่างกายและจิตใจในลักษณะสำคัญ เช่นต้องเพิ่มขนาดการเสพขึ้นเป็นลำดับ มีอาการถอนยาเมื่อขาดยา มีความต้องการเสพทั้งทางร่างกายและจิตใจอย่างรุนแรงตลอดเวลา และสุขภาพโดยทั่วไปจะทรุดโทรมลง กับรวมตลอดถึงพืชหรือส่วนของพืชที่เป็นหรือให้ผลผลิตเป็นยาเสพติดให้โทษ หรืออาจใช้ผลิตเป็นยาเสพติดให้โทษและสารเคมีที่ใช้ในการผลิตยาเสพติดให้โทษด้วย ทั้งนี้ตามที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขประกาศในราชกิจจานุเบกษา แต่ไม่หมายความถึงยาสามัญประจำบ้านบางตำรับตามกฎหมายว่าด้วยยาที่มียาเสพติดให้โทษผสมอยู่.
ลุกะโทษ,ลุแก่โทษ
หมายถึงก. สารภาพผิดยอมให้ลงโทษตามแต่จะเห็นสมควร.
รำชั่วโทษพากย์
หมายถึง(สำ) ก. ทำไม่ดีหรือทำผิดแล้วไม่รับผิด กลับโทษผู้อื่น, รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง ก็ว่า.
เอาใจ
หมายถึงก. คอยปฏิบัติให้ถูกใจ, ตามใจ.
คุมเชิง
หมายถึงก. คอยระวังท่วงทีของอีกฝ่ายหนึ่ง.
ตั้งท่า
หมายถึงก. วางท่า; เตรียมตัวพร้อม, คอยทีอยู่.
เปกข์,-เปกข์
หมายถึงน. ผู้เพ่ง, ผู้มุ่ง, มักใช้เป็นส่วนท้ายสมาส เช่น อุปสัมปทาเปกข์ คือ ผู้เพ่งอุปสมบท ผู้มุ่งอุปสมบท. (ป.).
อภัยโทษ
หมายถึง[อะไพยะโทด] (กฎ) ก. ยกโทษหรือเปลี่ยนโทษหนักเป็นเบาหรือลดโทษให้แก่ผู้ต้องคำพิพากษาให้ต้องรับโทษทางอาญาเมื่อคดีถึงที่สุดแล้ว เป็นพระราชอำนาจของพระมหากษัตริย์ตามรัฐธรรมนูญ.
ขี้ราดโทษล่อง
หมายถึง(สำ) ก. ทำผิดเอง แล้วกลับโทษผู้อื่น.
โทสะ
หมายถึงน. ความโกรธ, ความฉุนเฉียว. (ป.; ส. โทษ).
โทส