ผลการค้นหา

ประปราน

หมายถึงก. ข้อนอก, ตีอก, ร้องไห้.

ขี้แย

หมายถึงว. มักร้องไห้บ่อย ๆ, ใจน้อย.

โรทนะ

หมายถึง[โรทะนะ] น. การร้องไห้. (ป., ส.).

โหนกแก้ม

หมายถึงน. ส่วนของแก้มตรงที่มีกระดูกนูนออกมา.

คดในข้องอในกระดูก

หมายถึง(สำ) ว. มีสันดานคดโกง.

เป็นวรรคเป็นเวร,เป็นวักเป็นเวน

หมายถึงว. ไม่รู้จักจบจักสิ้น เช่น ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร.

กระโหย

หมายถึง[-โหยฺ] (กลอน) ก. โหย คือ ร้องไห้, ครํ่าครวญ.

รากฟัน

หมายถึงน. ส่วนของฟันที่ฝังอยู่ในกระดูกที่เป็นเบ้าของฟัน.

ยกใหญ่

หมายถึง(ปาก) ว. มากมาย, เป็นการใหญ่, เช่น ร้องไห้เสียยกใหญ่.

ร้องกระจองอแง

หมายถึงก. อาการที่เด็กหลาย ๆ คนร้องไห้พร้อม ๆ กัน.

สวาบ

หมายถึง[สะหฺวาบ] น. ส่วนกายของคนและสัตว์สี่เท้า อยู่ระหว่างชายโครงกับสันกระดูกตะโพก เป็นส่วนที่ไม่มีกระดูก.

หวาก

หมายถึงว. เสียงร้องดัง ๆ อย่างเสียงเด็กร้องไห้, ว้าก ก็ว่า.