ผลการค้นหา

กระเบง

หมายถึง(กลอน) ก. เบ่ง เช่น ระด่าวตึงกระเบงแขน. (อนิรุทธ์); ตะเบ็ง, กระเบญ ก็ใช้.

เก็บงำ

หมายถึงก. รักษาไว้ให้มิดชิด, รักษาไว้ให้ดี.

ตะแบง

หมายถึงดู กราด ๔.

บง

หมายถึงน. ชื่อไผ่ชนิด Bambusa tulda Roxb. ในวงศ์ Gramineae ไม่มีหนาม ปล้องสั้น เนื้อลำหนา ใช้จักตอก.

บงก,บงก-,บงก์

หมายถึง(แบบ) น. เปือกตม, โคลน, โดยมากใช้ประกอบหน้าคำอื่น เช่น บงกช ว่า ของที่เกิดในเปือกตม คือ บัว. (ป., ส. ปงฺก).

บงการ

หมายถึงก. ระบุชี้ให้ดำเนินการตาม, ควบคุมดูแลสั่งการเฉียบขาด.

บทบงสุ์

หมายถึง[บดทะ-] น. ละอองเท้า. (ป.).

เลบง

หมายถึง[ละเบง] (กลอน) ก. แต่ง, ประพันธ์. (ข. เลฺบง ว่า การเล่น).

ตะแบงมาน

หมายถึงว. วิธีห่มผ้าแถบแบบหนึ่ง โดยคาดผ้าอ้อมตัวแล้วเอาชายทั้ง ๒ ไขว้ไปผูกที่ต้นคอ, ตะเบ็งมาน ก็ว่า.

วิ่งระแบง

หมายถึงก. วิ่งเล่น. (ข. ละแบง ว่า การเล่น).

สนับงา

หมายถึงน. เนื้อหุ้มที่โคนงาช้าง.

บง

หมายถึง(กลอน) ก. มองดู, แลดู, เช่น พลางพระบงจัตุบาท. (ตะเลงพ่าย).