ตัวกรองผลการค้นหา
ลาป,ลาป-,ลาป-
หมายถึง[ลาปะ-, ลาบ-] น. การพูด, การออกเสียง. (ป., ส.).
อ่าน
หมายถึงก. ว่าตามตัวหนังสือ, ถ้าออกเสียงด้วย เรียกว่า อ่านออกเสียง, ถ้าไม่ต้องออกเสียง เรียกว่า อ่านในใจ; สังเกตหรือพิจารณาดูเพื่อให้เข้าใจ เช่น อ่านสีหน้า อ่านริมฝีปาก อ่านใจ; ตีความ เช่น อ่านรหัส อ่านลายแทง; คิด, นับ. (ไทยเดิม).
ไม้ทัณฑฆาต
หมายถึงเครื่องหมายสำหรับฆ่าอักษรตัวที่ไม่ต้องออกเสียง รูปดังนี้ ( ์ ) ทัณฑฆาต ก็ว่า
ตีเสียง
หมายถึงก. ขึ้นเสียง, ออกเสียงดังด้วยความโกรธ, (เป็นคำที่ผู้ใหญ่ใช้ว่าผู้น้อย).
ทัณฑฆาต
หมายถึงชื่อเครื่องหมายสำหรับฆ่าอักษรที่ไม่ต้องการออกเสียง มีรูปดังนี้ ( ์ ) ไม้ทัณฑฆาต ก็ว่า
ถุย
หมายถึงก. ถ่ม เช่น ถุยของในปากออกมา, ถ่มนํ้าลายมีเสียงดังเช่นนั้น; ออกเสียงดังเช่นนั้นแสดงกิริยาดูถูกดูหมิ่น.
ออกยักษ์ออกโขน
หมายถึงก. กระโดดโลดเต้นอึกทึกครึกโครมอย่างเล่นโขน, ทำท่าและออกเสียงเอะอะด้วยความโกรธ.
อ้อแอ้
หมายถึงว. อาการออกเสียงของเด็กที่เริ่มหัดพูด, อาการพูดไม่ชัดอย่างคนเมา.
เปิ๊ดสะก๊าด
หมายถึงมาจาก First class แต่สมัยก่อนคนไทยออกเสียงไม่ได้ จึงออกว่า เปิ๊ดสะก๊าด แทน เฟิรสต์คลาส
กระอ้อกระแอ้
หมายถึงว. อ้อแอ้, อาการออกเสียงของเด็กที่เริ่มหัดพูด, อาการที่พูดไม่ชัดอย่างคนเมา.
สัทศาสตร์
หมายถึง[สัดทะ-] น. วิชาว่าด้วยการศึกษาธรรมชาติของการออกเสียงและการเปล่งเสียงพูด. (อ. phonetics).
หนอ
หมายถึง[หฺนอ] อ. คำออกเสียงแสดงความรำพึง เช่น ชีวิตนี้ไม่เที่ยงหนอ น่าอนาถจริงหนอ.