ตัวกรองผลการค้นหา
ช่าง
หมายถึงว. ปล่อย, วางธุระ, เช่น ช่างเถิด ช่างมัน.
หมายถึงน. ผู้ชำนาญในการฝีมือหรือศิลปะอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ช่างตัดเสื้อ ช่างไม้ ช่างไฟ. ว. มีนิสัยชอบในทางใดทางหนึ่ง เช่น ช่างคิด ช่างพูด ช่างประดิษฐ์, มีลักษณะนิสัยโน้มไปในทางนั้น ๆ เช่น ช่างโง่จริง ๆ ช่างเก่งจริง ๆ.
ยุให้รำตำให้รั่ว
หมายถึง(สำ) ก. ยุให้แตกกัน, ยุให้ผิดใจกัน.
ยุว,ยุว-,ยุวา,ยุวาน
หมายถึงน. ชายหนุ่ม. ว. หนุ่ม, รุ่น. (ป.; ส. ยุวนฺ, ยุวานก).
ปักขพิฬาร
หมายถึง[-ลาน] น. บ่าง; นกเค้าแมว.
กามายุส
หมายถึงครุฑ, ผู้ที่อยู่อย่างสบาย
ยุคันต,ยุคันต-,ยุคันต์
หมายถึงน. ที่สุดแห่งยุค. (ป.).
ยุทธ,ยุทธ-,ยุทธ์
หมายถึง[ยุดทะ-] น. สงคราม, การรบพุ่ง. (ป., ส.).
ช่างฝีมือ
หมายถึงน. ผู้มีความรู้ความสามารถในงานวิชาชีพโดยเฉพาะด้านหัตถกรรม เกษตรกรรม พาณิชยกรรม และวิศวกรรม.
ยุแหย่
หมายถึงก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน.
เปสการ
หมายถึง[เปสะกาน] (แบบ) น. ช่างหูก, ช่างทอ. (ป.).
เอาเลย
หมายถึงก. ยินยอม ท้าทาย หรือยุให้ทำ.