ผลการค้นหา

เหะ

หมายถึงว. เละ ใช้แก่กริยาเมา ในคำว่า เมาเหะ.

อภิสมัย

หมายถึง[อะพิสะไหฺม] น. ความตรัสรู้, ความบรรลุ, การถึง, ใช้ในคำว่า ธรรมาภิสมัย. (ป., ส.).

เพื่อน

หมายถึง(ปาก) ส. คำใช้แทนคำว่า เขา หรือ ท่าน ในอาการที่เป็นกันเอง.

อี๋

หมายถึงว. คำใช้ขยายกริยา คราง ในคำว่า ครางอี๋.

แลง

หมายถึงน. แมง ในคำว่า แลงกินฟัน.

ซ้ำสาม

หมายถึงน. คำว่าคนตํ่าช้าไม่มีตระกูลดี.

แป๊บ

หมายถึงว. ประเดี๋ยวเดียว ในคำว่า แป๊บเดียว.

เฉพาะกาล

หมายถึงว. ชั่วคราว ในคำว่า บทเฉพาะกาล.

เหมียว

หมายถึงน. คำใช้เรียกแทนคำว่า แมว ตามเสียงร้องของมันในคำว่า อ้ายเหมียว อีเหมียว.

แหน

หมายถึง[แหนฺ] ก. ใช้เข้าคู่กับคำอื่น ในคำว่า หวงแหน แห่แหน เฝ้าแหน.

แผล็บ

หมายถึง[แผฺล็บ] ว. เป็นเงา, ใช้แก่คำ มัน ในคำว่า มันแผล็บ.

ดิก

หมายถึงว. ติด ๆ ไป ในคำว่า ตามดิก; จริง ๆ ในคำว่า กลมดิก ตรงดิก.