ผลการค้นหา

มือบอน

หมายถึงว. อาการที่มืออยู่ไม่สุข ชอบขีดเขียนตามกำแพงหรือชอบเด็ดดอกไม้ใบไม้เป็นต้น.

เตี่ยว

หมายถึงน. ผ้าชิ้นน้อยยาวสำหรับคาดปากหม้อกันไม่ให้ไอร้อนออกเวลานึ่งของ, ผ้าขัดหนอกผู้หญิงสำหรับซับระดูหรืออยู่กระดานไฟ; ใบตองหรือใบมะพร้าวสำหรับคาดกลัดห่อขนม เช่นห่อข้าวหมาก ห่อขนมตาล; (ถิ่น-พายัพ) กางเกง. ก. มัดด้วยผ้าเตี่ยว, คาดให้แน่น.

เห็นแก่หน้า

หมายถึงก. ลำเอียงในบุคคล, มุ่งเฉพาะคน.

อันธพาล

หมายถึงน. คนเกะกะระราน. (ป.).

ลูกสมุน

หมายถึง(ปาก) น. บริวาร, คนอยู่ในบังคับ.

มิตภาณี

หมายถึงน. คนพูดพอประมาณ. (ป.).

ลาวก

หมายถึงน. คนเกี่ยวข้าว. (ป., ส.).

ไพร่พล

หมายถึงน. กำลังทหาร, กำลังคน.

มังส,มังส-,มังสะ,มางสะ

หมายถึงน. เนื้อของคนและสัตว์. (ป.).

ขาตะเกียบ

หมายถึงน. ขาคนที่ลีบเล็ก.

งัวเงีย

หมายถึงก. อาการที่คนแรกตื่นยังง่วงอยู่.

ต้อนหมูเข้าเล้า

หมายถึง(สำ) ก. บังคับคนที่ไม่มีทางสู้.