ผลการค้นหา

สำบัดสำนวน

หมายถึงก. พูดจาหลีกเลี่ยงไม่ให้เข้าใจตรง ๆ, ใช้คารมพลิกแพลง, เล่นลิ้น, เช่น อย่าสำบัดสำนวนให้มากนัก. น. สำนวน, คารมพลิกแพลง, เช่น เขาพูดมีสำบัดสำนวนมาก บทความของเขาเต็มไปด้วยสำบัดสำนวน.

กระเชอก้นรั่ว

หมายถึง(สำ) ว. สุรุ่ยสุร่าย, ไม่รู้จักเก็บหอมรอมริบ, ขาดการประหยัด.

ชักสื่อ

หมายถึงก. แนะนำชายหญิงให้รู้จักกันในฐานชู้สาว.

ประดน

หมายถึงว. เก่า. (ส. ปฺรตน).

ตาบอดสอดตาเห็น

หมายถึง(สำ) อวดรู้ในเรื่องที่ตนไม่รู้.

สบถ

หมายถึง[สะบด] ก. เปล่งถ้อยคำเพื่อเน้นให้คนเชื่อโดยอ้างสิ่งศักดิ์สิทธิ์ลงโทษตนหรือให้ภัยพิบัติต่าง ๆ เกิดกับตนถ้าหากตนไม่ปฏิบัติตามหรือไม่เป็นไปอย่างที่พูดไว้. (ป. สปถ; ส. ศปถ).

ลูกสวาท

หมายถึงน. ชายที่ประพฤติตนอย่างนางบำเรอ.

แผ่ตน

หมายถึงก. อวดตน, แต่งตัวผึ่งผาย.

เป็นวรรคเป็นเวร,เป็นวักเป็นเวน

หมายถึงว. ไม่รู้จักจบจักสิ้น เช่น ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร.

อ้ำอึ้ง

หมายถึงก. นิ่งอั้นไม่ยอมพูด, พูดไม่ออกด้วยจนใจหรือจนปัญญา, ไม่รู้จะพูดอะไร.

คิดสั้น

หมายถึงก. คิดทำลายตนเองเพราะหาทางออกไม่ได้.

วิภาษ

หมายถึงก. พูดแตกต่าง, พูดแย้ง. (ส. วิ + ภาษฺ).