ตัวกรองผลการค้นหา
เปียกแฉะ
หมายถึงก. มีน้ำชุ่มอยู่มาก เช่น ถนนเปียกแฉะ.
มาก
หมายถึงว. หลาย, ตรงกันข้ามกับ น้อย, เช่น คนมาก น้ำมาก กินมาก.
แหมะ,แหมะ,แหมะ ๆ
หมายถึง[แหฺมะ] ว. เสียงดังอย่างเสียงน้ำหยด.
ละหาร
หมายถึงน. ห้วงน้ำ. (เทียบมลายู ว่า lahar).
ประโดง
หมายถึงน. ลำน้ำขนาดเล็กที่ขุดจากลำน้ำขนาดใหญ่เพื่อชักน้ำเข้านาเข้าสวน เรียกว่า ลำประโดง, ลำกระโดง ก็ว่า.
มกราคม
หมายถึง[มะกะรา-, มกกะรา-] น. ชื่อเดือนที่ ๑ ตามสุริยคติ มี ๓๑ วัน; (เลิก) ชื่อเดือนที่ ๑๐ ตามสุริยคติ ซึ่งเริ่มด้วยเดือนเมษายน. (ป. มกร + อาคม).
ห้วย
หมายถึงน. แอ่งน้ำลึกกว้างมีทางน้ำไหลจากภูเขามาขังอยู่ตลอดปี หรือแห้งบ้างเป็นบางคราว.
น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรง
หมายถึง(สำ) ก. พูดมากแต่ได้เนื้อหาสาระน้อย.
พูดคล่องเหมือนล่องน้ำ
หมายถึง(สำ) ก. พูดไม่ติดขัด เช่น สารพัดพูดคล่องเหมือนล่องนํ้า. (ไกรทอง), พูดคล่องเป็นล่องนํ้า ก็ว่า.
ตบเท้า
หมายถึงก. อาการเดินกระแทกตีนกับพื้นแรง ๆ ของทหารหรือตำรวจเป็นต้น เรียกว่า เดินตบเท้า.
อุตราภิมุข
หมายถึง[อุดตะรา-] ก. บ่ายหน้าไปทางทิศเหนือ. (ป., ส. อุตฺตราภิมุข).
อุตราสงค์
หมายถึง[อุดตะรา-] น. จีวรสำหรับห่ม. (ป., ส. อุตฺตราสงฺค).