ตัวกรองผลการค้นหา
บรรเจิด
หมายถึง[บัน-] ก. เชิดสูงขึ้น, สูงเด่น, เฉิดฉาย. ว. งาม.
สาเหตุการเกิดภาษา
มูลเหตุที่ทำให้เกิดมีคำราชาศัพท์
คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์
จังไร กับ จัญไร
เธอ
หมายถึงส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย มักใช้ในระหว่างเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน หรือใช้กับผู้มีศักดิ์ตํ่ากว่า เช่นครูพูดกับศิษย์, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒, คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง ใช้กับผู้มีศักดิ์ตํ่ากว่าด้วยความยกย่องหรือเอ็นดูเป็นต้น, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.
เกิด
หมายถึงก. เป็นขึ้น, มีขึ้น, กำเนิด; มีขึ้นเป็นขึ้นโดยกะทันหัน เช่น เกิดตายไปเสียก่อนที่จะได้รับมรดก เกิดฝนตกลงมา.
ประเจิด
หมายถึงก. บรรเจิด, เชิดขึ้นสูง, สูงเด่น, เฉิดฉาย. ว. งาม.
ถือกำเนิด
หมายถึงก. เกิด.
ปิตุภูมิ
หมายถึง[-พูม] น. บ้านเกิด, เมืองเกิด.
ประภพ
หมายถึงน. การเกิดก่อน; แดน, ที่เกิด. (ส. ปฺรภว).
เหตุการณ์
หมายถึงน. เรื่องที่เกิดขึ้น.
เสวยพระชาติ
หมายถึงก. เกิด (ใช้แก่พระพุทธเจ้าเมื่อครั้งเกิดเป็นพระโพธิสัตว์).
เกิดสูรย์
หมายถึง(ปาก) ก. เกิดสุริยุปราคา, มักใช้เข้าคู่กับคำ เกิดจันทร์ เป็น เกิดสูรย์เกิดจันทร์.
ออกจะ
หมายถึงว. ค่อนข้างจะ เช่น เธอออกจะอ้วน ของออกจะแพง.
ชักเงา
หมายถึงก. ทำให้เกิดเงา. ว. ที่ทำให้เกิดเงา เช่น นํ้ามันชักเงา.