ตัวกรองผลการค้นหา
ลมตีขึ้น
หมายถึงก. อาการที่ลมในท้องตีขึ้นมา.
ลมตึง
หมายถึงน. ลมกระโชกแรง.
ลมเบ่ง
หมายถึงก. อาการที่อยากเบ่งขณะที่มดลูกหดตัวและตำแหน่งของทารกอยู่ต่ำมากพร้อมที่จะคลอดออกมา.
ลมปะกัง
หมายถึงน. ลมตะกัง.
ลมพายุ
หมายถึงน. พายุ.
เลือดจะไปลมจะมา
หมายถึงก. มีอารมณ์แปรปรวนผิดปรกติเพราะสูงอายุถึงระดับหนึ่ง มักเกิดแก่ผู้หญิงที่มีวัยใกล้จะหมดระดู.
เป็นลม ๆ
หมายถึงว. เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย.
ลมโกรก
หมายถึงน. ลมที่พัดอยู่เรื่อย ๆ.
ลมแดกขึ้น
หมายถึงก. อาการที่ลมในท้องดันขึ้นมา.
ลมพัทธยา
หมายถึงน. ลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝน.
ลมมรสุม
หมายถึงน. (ภูมิ) ลมที่เกิดขึ้นเนื่องจากความแตกต่างระหว่างอุณหภูมิของพื้นดินกับพื้นน้ำ ในฤดูหนาวอุณหภูมิของพื้นดินเย็นกว่าอุณหภูมิของน้ำในมหาสมุทรที่อยู่ใกล้เคียง อากาศเหนือพื้นน้ำจะลอยตัวสูงขึ้น อากาศจากพื้นดินจึงพัดเข้าไปแทนที่ทำให้เกิดเป็นลมพัดออกจากทวีป ส่วนในฤดูร้อนอุณหภูมิของพื้นดินร้อนกว่าน้ำในมหาสมุทร จึงทำให้เกิดลมพัดไปในทิศทางตรงกันข้าม, พายุใหญ่ที่มีลมแรงและมีฝนตกหนัก.
ลมหนาว
หมายถึงน. ลมที่นำความหนาวเย็นมาด้วย.