ผลการค้นหา

วทนะ

หมายถึง[วะทะนะ] (แบบ) น. การพูด, คำพูด; ปาก, หน้า. (ป., ส. วทน ว่า ปาก, หน้า).

เจื่อน

หมายถึงก. เข้าหน้าไม่สนิทเพราะห่างเหินไปนาน เช่น หมู่นี้เขาเจื่อนไป, เจิ่น ก็ว่า; วางหน้าไม่สนิทเพราะกระดากอายเนื่องจากถูกจับผิดได้เป็นต้น เช่น หน้าเขาเจื่อนไป, เรียกหน้าที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า หน้าเจื่อน.

คม

หมายถึงก. ก้ม, คำนับ, ไหว้, ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงคมในความหมายว่า ทรงไหว้. (กร่อนมาจาก บังคม). (ข.).

หมากกระเตอะ,หมากหน้ากระเตอะ

หมายถึงน. ผลหมากที่มีหน้าจวนแก่.

นิ่ว

หมายถึงก. ทำหน้าย่นขมวดคิ้วแสดงความโกรธหรือเจ็บปวดเป็นต้น. ว. มีสีหน้าเช่นนั้น ในคำว่า หน้านิ่ว.

บูดบึ้ง

หมายถึงว. ทำหน้าบึ้งแสดงอาการไม่พอใจ.

ยิ้มเหย

หมายถึง[-เหฺย] ก. ยิ้มหน้าเบ้, ฝืนยิ้ม.

ออ

หมายถึงก. รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู.

อานน

หมายถึงน. ปาก, หน้า; ช่อง, ประตู. (ป., ส.).

จตุรมุข

หมายถึง(กลอน) น. “ผู้มี ๔ หน้า” คือ พระพรหม.

จัตุรพักตร์

หมายถึงว. จตุรพักตร์, “ผู้มี ๔ หน้า” คือ พระพรหม.

สัมปรายิกภพ

หมายถึง[-ปะรายิกะ-] น. ภพหน้า. (ป., ส.).