ตัวกรองผลการค้นหา
กริยาวิเศษณ์
หมายถึง(ไว) น. คำวิเศษณ์ใช้ประกอบคำกริยาหรือคำวิเศษณ์ด้วยกันให้มีความแปลกออกไป.
นั่นเอง
หมายถึงคำประกอบคำอื่นแสดงการเน้นให้หนักแน่นยิ่งขึ้น เช่น เขานั่นเอง.
แปลยกศัพท์
หมายถึงก. ยกคำบาลีขึ้นมาแปลเป็นไทยไปทีละคำ.
จั๊วะ
หมายถึงว. คำแต่งคำ ขาว ให้รู้ว่าสีขาวมาก, จ๊วก ก็ว่า.
ติดปาก
หมายถึงก. ใช้คำใดคำหนึ่งบ่อย ๆ จนเป็นนิสัย.
ธรรม
หมายถึงคำประกอบท้ายคำที่เป็นนามธรรม เมื่อประกอบแล้วมีความหมายไม่ต่างไปจากคำศัพท์เดิม เช่น วัฒนธรรม อารยธรรม.
ลูกคำ
หมายถึงน. เรียกคำ ๒ คำเมื่อเอามาประสมกันแล้วมีความหมายต่างไปจากคำเดิมว่า ลูกคำของคำตั้ง เช่น ลูกค้า ลูกเขย เป็นลูกคำของคำ ลูก.
มหิธร
หมายถึงน. ผู้ทรงแผ่นดิน คือ ภูเขา; ชื่อหนึ่งของพระนารายณ์; พระเจ้าแผ่นดิน. (ส. มหีธร, มหีธฺร).
อ้า
หมายถึงว. คำออกเสียงขึ้นต้นประโยคในคำประพันธ์ ใช้ในความรำพึงหรือพรรณนาวิงวอนอย่างเดียวกับคำ โอ้ หรือ โอ้ว่า.
ลิ่ว
หมายถึงว. อาการที่เห็นไกลลิบหรือสูงลิบ เช่น เรืออยู่ไกลลิ่ว ภูเขาสูงลิ่ว.
จ๋า
หมายถึงว. คำขานรับ; คำลงท้ายคำร้องเรียก เช่น หนูจ๋า.
บรรพต-
หมายถึง[บันพดตะ-] น. ภูเขา. (ส. ปรฺวต; ป. ปพฺพต).