ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา สรฏะ, สรณ, สรทะ, สรละ, สรณ-, สรตะ, สรพะ, สรกะ
สระ
หมายถึง[สะระ] น. เสียง. (ป.; ส. สฺวร).
การใช้สระ
การใช้สระในภาษาไทย
การใช้สระไอ ใอ ไอย อัย
"สังเกต" หรือ "สังเกตุ" คำไหนเขียนถูกต้อง
อ่านว่าสะ-หฺระ
อ่านว่าสฺระ
หมายถึง[สะ] น. แอ่งนํ้าขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นเองหรือคนขุด. (ป. สร; ส. สรสฺ).
หมายถึง[สฺระ] คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยคำ สะ ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สะท้อน เป็น สระท้อน.
หมายถึง[สะหฺระ] น. เสียงพูดที่เปล่งออกมาโดยอาศัยการเคลื่อนไหวของลิ้นและริมฝีปากเป็นสำคัญ แต่ไม่มีการสกัดกั้นจากอวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งในปาก เช่น เสียง อะ อา โดยทั่วไปจะออกเสียงสระร่วมกับเสียงพยัญชนะ หรือออกเสียงเฉพาะเสียงสระอย่างเดียวก็ได้, เสียงสระ ก็เรียก; ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงสระ เช่น ะ า, รูปสระ ก็เรียก. (ป. สร; ส. สฺวร).
หมายถึง[สะ] ก. ฟอกให้สะอาดหมดจด ในคำว่า สระหัว สระผม, ชำระล้างให้สะอาด เช่น สระหวี.
ภาษาเกาหลี모음
อ่านว่าสะ
อ่านว่าสะ-ระ
ภาษาจีน池塘
