ผลการค้นหา

ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย คำว่า บุญ นี้เป็นชื่อของความสุข

บุญ,บุญ-

หมายถึง[บุน, บุนยะ-] น. การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา; ความดี, คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ. (ป. ปุญฺ; ส. ปุณฺย).

บุณย์

หมายถึงน. บุญ. (ส. ปุณฺย; ป. ปุญฺ).

บุญนี้บ่แหม่นของแบ่งได้ ปันแจกกันแหล่ว บ่อห่อนแยกออกได้ คือไม้ผ่ากลางคือจั่งเฮากินข้าว เฮากินเฮาอิ่ม บ่แหม่นไปอิ่มท้องเขาพุ้นผู้บ่กิน

ความหมายบุญ ผู้ใดสร้างผู้นั้นได้รับ ไม่สามารถแบ่งปันได้เหมือนสิ่งของ เหมือนข้าวผู้ใดกินผู้นันอิ่ม

บุณย์

แปลว่าบุญ

บุญ

เป่นจั๊งบุญ

หมายถึงเดชะบุญ

virtue

แปลว่าบุญ

บุญ

คำบาลีปุญฺญ

คำสันสกฤตปุณฺย

บุญ

ตรงข้ามกับบาป

บุญ-

อ่านว่าบุน

บุญ

ภาษาเกาหลี자선