ผลการค้นหา

ความเฉื่อย

หมายถึง(ฟิสิกส์) น. สมบัติของเทหวัตถุที่จะคงสภาพนิ่งอยู่อย่างเดิมตลอดไปหรือคงสภาพเคลื่อนที่อย่างสมํ่าเสมอในแนวเส้นตรงตลอดไป. (อ. inertia).

inertia

แปลว่าความเฉื่อย

inertia

แปลว่าความเฉื่อย, อินเนอร์เชีย

inertia

แปลว่าความเฉื่อย, แรงเฉื่อย

แรงเฉื่อย,ความเฉื่อย

ภาษาญี่ปุ่น慣性

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นかんせい

ความเฉื่อย, ความหนืด

ภาษาจีน惯性

torpor

แปลว่าความเฉื่อยชา

lethargy

แปลว่าความเฉื่อยชา, ความเกียจคร้าน

moment of inertia

แปลว่าโมเมนต์ความเฉื่อย

sluggishness

แปลว่าความเฉื่อยชา

inaction

แปลว่าความเฉื่อยชา, ความเกียจคร้าน

ความเกียจคร้าน,ความเฉื่อยชา

ภาษาญี่ปุ่น怠惰

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นたいだ