ผลการค้นหา

ความเฉื่อย

หมายถึง(ฟิสิกส์) น. สมบัติของเทหวัตถุที่จะคงสภาพนิ่งอยู่อย่างเดิมตลอดไปหรือคงสภาพเคลื่อนที่อย่างสมํ่าเสมอในแนวเส้นตรงตลอดไป. (อ. inertia).

inaction

แปลว่าความเฉื่อยชา, ความเกียจคร้าน

inertia

แปลว่าความเฉื่อย, แรงเฉื่อย

ปริมาณความเฉื่อย, ปริมาณความหนืด

ภาษาจีน惯量

froude number (Fr)

แปลว่าอัตราส่วนของแรงกระทำต่อการไหลระหว่างแรงดึงดูดของโลกต่อแรงจากความเฉื่อย Fr = V = ความเร็วของการไหล L = ความยาวจำกัดคุณสมบัติทางน้ำเปิด g = อัตราเร่งเนื่องจากแรงโน้มถ่วงของโลก

torpor

แปลว่าความเฉื่อยชา

sloth

แปลว่าความขี้เกียจ, ความเกียจคร้าน, ความเฉื่อยชา

แรงเฉื่อย,ความเฉื่อย

ภาษาญี่ปุ่น慣性

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นかんせい

ความเฉื่อย, ความหนืด

ภาษาจีน惯性

moment of inertia

แปลว่าโมเมนต์ความเฉื่อย

Polar Moment of Inertia

แปลว่าโพล่าร์โมเมนต์แห่งความเฉื่อย

inertia

แปลว่าความเฉื่อย, อินเนอร์เชีย