ผลการค้นหา

1.โรคระบาด 2.แผลเปื่อย

ภาษาจีน疠

(เลีย)แผลบ ๆ,ฟาดเรียบ

ภาษาญี่ปุ่นペロペロ

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นペロペロ

บาดแผลสาหัส,แผลฉกรรจ์,การบาดเจ็บสาหัส

ภาษาญี่ปุ่น重傷

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นじゅうしょう

แผลผุพองชนิดรากลึก

ภาษาจีน疽

สะเก็ดแผล, ข้าวต้มที่ติดก้นหม้อ

ภาษาจีน嘎渣儿

โรคแผลเปื่อยที่เยื่อช่องปาก

ภาษาจีน鹅口疮

บาดทะพิษ

หมายถึงน. แผลที่ตัวเชื้อโรค Streptococciเข้าไป ทำให้เลือดเป็นพิษ.

เว่อ

หมายถึงว. เบ้อ เช่น ถูกฟันแผลเว่อ; ชัด เช่น เห็นกระดูกขาวเว่อ.

แผลที่ตัว มี "เลือดสีแดง ๆ" ไหล... แผลที่ใจ มี "เลือดใส ๆ" ไหลออกจาก "ตา"

บาดแผลที่เกิดที่ปากแผลเปื่อยที่เกิดขึ้นที่ปาก

ภาษาจีน口疮

วิทธะ

หมายถึง(แบบ) ว. เจาะ, แทง, ฉีกขาด, เป็นแผล, เป็นรู, แตก. (ป., ส.).

slash

แปลว่ารอยฟัน, รอยเชือด, รอยกรีด, รอยแทง, รอยแผล