ผลการค้นหา

แผลง

หมายถึง[แผฺลง] ก. แปลงสิ่งเดิมให้เพี้ยนแปลกไป เช่น แผลงสระ แผลงพยัญชนะ. ว. ที่แตกต่างไปจากปรกติ เช่น เล่นแผลง คำแผลง.

แผล็บ,แผล็บ,แผล็บ ๆ

หมายถึง[แผฺล็บ] ว. ชั่วระยะเวลาเดี๋ยวเดียวอย่างฟ้าแลบ เช่น โผล่แผล็บ ทำแผล็บเดียวเสร็จ แลบลิ้นแผล็บ ๆ, แพล็บ หรือ แพล็บ ๆ ก็ว่า.

แผล็บ

หมายถึง[แผฺล็บ] ว. เป็นเงา, ใช้แก่คำ มัน ในคำว่า มันแผล็บ.

แผละ

หมายถึง[แผฺละ] ว. เสียงดังเช่นนั้น; แสดงอาการอ่อนกำลัง เช่น ล้มแผละ.

chronic sore

แปลว่าแผลเรื้อรัง

fester

แปลว่าแผลเป็นหนอง, แผลเปื่อย

แผลเก่า

หมายถึงความเจ็บชํ้าที่ฝังใจอยู่ไม่รู้ลืม.

unforgettable deeply hurt

แปลว่าแผลใจ

ulceration

แปลว่าแผลเปื่อย

แผลถลอก,แผลฟกช้ำดำเขียว

ภาษาญี่ปุ่น青あざ

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นあおあざ

แผลถลอก,แผลฟกช้ำดำเขียว

ภาษาญี่ปุ่น青痣

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นあおあざ

แผลถลอก

ภาษาญี่ปุ่น擦傷

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นすりきず