ผลการค้นหา

แผลที่มือและเท้าแตก

ภาษาญี่ปุ่น霜焼け

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นしもやけ

แผลเปื่อย บาดแผลที่พุพอง

ภาษาจีน溃疡

pockmark

แปลว่ารอยแผลฝีดาษหรือฝีหนอง

หวะ

หมายถึงว. เป็นแผลลึก เช่น ถูกฟันหลังหวะ.

บาดแผลแผลที่เน่าเปื่อย

ภาษาจีน疮

การตัดไหมที่เย็บแผลออก

ภาษาญี่ปุ่น抜糸

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นばっし

ปากแผล,รอยตัด

ภาษาญี่ปุ่น切り口

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นきりくち

แผลที่กินลึกปากแคบ

ภาษาจีน瘘管

เฟอะ

หมายถึงว. เลอะ เช่น แผลมีหนองเฟอะ.

(ผิวหนัง)บวม,อักเสบ,เป็นแผล

ภาษาญี่ปุ่น爛れる

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นただれる

cold sore

แปลว่าแผลพุพอง (ซึ่งเกิดจากเชื้อไวรัส มักเกิดขึ้นบริเวณปากหรือจมูก), แผลเปื่อย

แผลริมอ่อน

หมายถึงน. แผลที่อวัยวะสืบพันธุ์เนื่องจากเชื้อกามโรคชนิด Haemophilus ducreyi จะเกิดเป็นตุ่มขึ้นก่อน แล้วแตกเป็นแผล ลักษณะขอบแผลอ่อนคล้ายแผลเปื่อย เลือดออกง่าย เจ็บ และบางครั้งต่อมนํ้าเหลืองบริเวณขาหนีบจะบวมโต.