ผลการค้นหา

พบกันโดยบังเอิญ, เผอิญพบกัน

ภาษาจีน相逢

พันเอิญ

หมายถึง(โบ) ว. เผอิญ.

เฉพาะ

หมายถึง[ฉะเพาะ] ว. โดยเจาะจง, เพ่งตรง, ตรงตัว; เผอิญ; แต่; จำกัด, เท่านี้, เท่านั้น. (ข. เฉฺพาะ).

จำเพาะ

หมายถึงว. เฉพาะ, เจาะจง, เผอิญ, เช่น จำเพาะฝนมาตกเวลาจะออกจากบ้านจึงไปไม่ได้.

เพอิญ

หมายถึง[พะเอิน] ว. เผอิญ, ใช้ว่า พรรเอิญ ก็มี.

หาก

หมายถึงก. โบราณใช้เป็นกริยาช่วยหมายความว่า พึง, ควร, เช่น “อันไตรโลกย์หากบูชา” = อันไตรโลกย์พึงบูชา. ว. จาก, แยกออกไปอีกส่วนหนึ่ง, เช่น ออกหาก ต่างหาก. สัน. ถ้า, แม้, เช่น หากเธอมาฉันก็จะรอ; เผอิญ เช่น หากอักนิฏฐ์พรหมฉ้วย พี่ไว้จึงคง. (ตำนานเรื่องศรีปราชญ์), หากเดชพระจอมจุมพลป้องบไภยันต์. (บุณโณวาท).

พรรเอิญ

หมายถึง[พัน-] (โบ) ว. เผอิญ, ใช้ว่า เพอิญ ก็มี.

บังเอิญ

หมายถึงว. ที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวหรือไม่คาดหมาย, เผอิญ.

บังเอิญ,เผอิญ

ภาษาญี่ปุ่น偶然

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นぐうぜん

เผอิญตอนนั้นพอดี

ภาษาญี่ปุ่น恰も

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นあたかも

ของดีหรือของถูกที่เผอิญพบและซื้อหามาได้

ภาษาญี่ปุ่น掘り出し物

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นほりだしもの

เผอิญพกติดตัวมาด้วย,นัดพบ

ภาษาญี่ปุ่น持ち合わせる

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นもちあわせる