ผลการค้นหา

ละเมียดละไม

หมายถึงก. สุภาพนุ่มนวล เช่น กิริยามารยาทละเมียดละไม สำนวนละเมียดละไม, แนบเนียนไม่ขัดเขิน เช่น เข้าพระเข้านางได้ละเมียดละไม.

ท่วงทำนองจูกง, นั่นก็คือวรรณคดีขับร้องชนิดหนึ่งที่นิยมกันในสมัยราชวงศ์ซ่ง,จิน, หงวน โดยมีสำนวนสัมผัสเสียงเป็นส่วนประกอบที่สำคัญแล้วแทรกด้วยสำนวนปกิณกะ

ภาษาจีน诸宫调

กินบุญเก่า

หมายถึงได้รับผลแห่งความดีที่ทำไว้แต่ปางก่อน (มักใช้เป็นสำนวนอุปมาแก่คนที่นอนกินนั่งกินสมบัติเก่า)

ขี้ถัง

หมายถึง(ปาก) ว. เลวทราม เช่น จงหลีกเลี่ยงเสียให้พ้นคนขี้ถัง. (สุภาษิตสุนทรภู่).

น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรงหมายถึงสำนวนสละสลวยแต่ขาดเนื้อหาสาระ

ภาษาจีน浮艳

อุปมาว่า บทประพันธ์หรือโคลงที่ประดิษฐ์ประดอยด้วยสำนวนน้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรง

ภาษาจีน风花雪月

วาทศาสตร์

หมายถึงน. วิชาว่าด้วยศิลปะในการใช้ถ้อยคำสำนวนโวหารให้ได้ผลสำเร็จตามความมุ่งหมาย เช่นพูดโต้แย้ง พูดชวนให้เชื่อถือ. (อ. rhetorics).

กินบุญเก่า

หมายถึง(สำ) ก. ได้รับผลแห่งความดีที่ทำไว้แต่ปางก่อน (มักใช้เป็นสำนวนอุปมาแก่คนที่นอนกินนั่งกินสมบัติเก่า).

สำนวนความ

หมายถึง(กฎ) น. บรรดาคำคู่ความและเอกสารหรือแผ่นกระดาษไม่ว่าอย่างใด ๆ ที่คู่ความหรือศาลหรือเจ้าพนักงานศาลได้ทำขึ้น ซึ่งประกอบเป็นสำนวนของคดี.

ภาษาแมนดารินของจีน,ภาษากลางของจีน, ภาษาราชการ, สำนวนราชการ

ภาษาจีน官话

ตัวอักษร หนังสือ รูปแบบตัวหนังสือ ผลงานทางการเขียนตัวหนังสือ คำศัพท์ สำนวน

ภาษาจีน字

โวหาร

หมายถึงน. ชั้นเชิงหรือสำนวนแต่งหนังสือหรือพูด เช่น มีโวหารดี, ถ้อยคำที่เล่นเป็นสำบัดสำนวน เช่น อย่ามาตีโวหาร เขาชอบเล่นโวหาร. (ป.).