ผลการค้นหา

รุกข,รุกข-,รุกข์

หมายถึง[รุกขะ-, รุก] น. ต้นไม้. (ป.; ส. วฺฤกฺษ).

รุกข์

อ่านว่ารุก

รุกข-

อ่านว่ารุก-ขะ

รุกข

อ่านว่ารุก-ขะ

รุกขเทวดา

หมายถึงน. เทวดาที่สิงสถิตอยู่ตามต้นไม้.

รุก

หมายถึงก. ทำเส้นให้เล็ก (ใช้แก่แกะตรา) เช่น รุกลายเส้นในตราให้ชัด.

รุก

ภาษาจีน侵入

รุก

ภาษาจีน进攻

รุก

หมายถึงก. ล่วงลํ้าเข้าไปในเขตของผู้อื่น เช่น รุกที่ดิน ทำไร่รุกเข้าไปในเขตหวงห้าม, โดยปริยายหมายถึงคุกคามให้ถอยร่นหรือต้อนให้จนมุม เช่น เขาถูกนายรุกเสียจนตั้งตัวไม่ติด; เดินตัวหมากรุกเข้าไปกระทบตาขุนของอีกฝ่ายหนึ่ง.

รุก

ภาษาจีน推进

offence

แปลว่าการรุก

push round

แปลว่ารุกเร้า, รุกเข้ามา