ตัวกรองผลการค้นหา
ปราโมทย์
หมายถึง[ปฺราโมด] น. ความบันเทิงใจ, ความปลื้มใจ, ปราโมช ก็ใช้. (ส. ปฺรโมทฺย; ป. ปาโมชฺช).
สุนันท์
คำบาลีสุนนฺท
คำสันสกฤตสุนนฺท
คำบาลีปาโมชฺช
คำสันสกฤตปฺรโมท+ย
ผู้มีปัญญา เมื่อปรารถนาสุข 3 อย่าง คือ ความสรรเสริญ ความได้ทรัพย์ และ ความละไปบันเทิงในสวรรค์ ก็พึงรักษาศีล
สัมโมทนียกถา
คำบาลีสมฺโมทนียกถา
คำสันสกฤตสมฺโมทนีย+กถา
ผู้มีปรีชาได้โภคะแล้ว ย่อมสงเคราะห์หมู่ญาติ, เพราะการสงเคราะห์นั้น เขาย่อมได้เกียรติ ละไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสวรรค์
ผู้ใดเลี้ยงมารดาบิดาโดยธรรม บัณฑิตย่อมสรรเสริญผู้นั้นในโลกนี้ เขาละไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสวรรค์
be like a normal person
แปลว่าเป็นผู้เป็นคน
scandalous
แปลว่าฉ่าฉาว
เริ่มแรก แก้ไขข้อที่ผิดพลาดคลาดเคลื่อนให้เสร็จ ระงับความโกรธกริ้วและความบันเทิงไว้ก่อน จากนั้นจึงสั่งงาน ข้อนี้นักปราชญ์กล่าวว่าเป็นวัตร(ระเบียบปฎิบัติ) ของผู้ปกครอง
นาฏ
คำบาลีนาฏ
คำสันสกฤตนาฏ
laugh
แปลว่าสรวลเสเฮฮา