ตัวกรองผลการค้นหา
บัณฑิต
หมายถึง[บันดิด] น. ผู้ทรงความรู้, ผู้มีปัญญา, นักปราชญ์, ผู้สำเร็จการศึกษาขั้นปริญญาซึ่งมี ๓ ขั้น คือ ปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอก เรียกว่า บัณฑิต มหาบัณฑิต ดุษฎีบัณฑิต, ผู้มีความสามารถเป็นพิเศษโดยกำเนิด เช่น คนนี้เป็นบัณฑิตในทางเล่นดนตรี. (ป., ส. ปณฺฑิต).
ภาษาจีน学士学位
คำบาลีปณฺฑิต
คำสันสกฤตปณฺฑิต
แปลว่าผู้ทรงความรู้, ผู้มีปัญญา
ตนมีทางไป เป็นของตน
ฝึก
หมายถึงก. ทำ (เช่นบอก แสดง หรือปฏิบัติ เป็นต้น) เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจจนเป็นหรือมีความชำนาญ เช่น ฝึกทหาร ฝึกกายบริหาร ฝึกงาน.
ฝึกตนได้แล้วจึงควรฝึกคนอื่น
ภาษาจีน操练
ภาษาเกาหลี연습하다, 훈련하다,
ฝึก,ฝึกให้เชื่อง
ภาษาญี่ปุ่น手懐ける
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นてなずける
ทำบาปเอง ย่อมเศร้าหมองเอง