หมายถึงว. ผิดแปลกไปเล็กน้อย เช่น หน้าเพี้ยน, คลาดเคลื่อน เช่น พูดเพี้ยน เสียงเพี้ยน, ผิดเพี้ยน ก็ว่า, โบราณใช้ เพียน ก็มี; (ปาก) ไม่ค่อยปรกติ (มักใช้แก่คน) เช่น เขามีท่าทางเพี้ยน ๆ.

พจนานุกรมไทย

ผิดเพี้ยน

หมายถึงว. ผิดแปลกไปเล็กน้อย, คลาดเคลื่อน, เพี้ยน ก็ว่า.

พจนานุกรมไทย

1.เข้าออก 2.คลาดเคลื่อน

ภาษาจีน出入

คำศัพท์ไทย – จีน

ผลต่างที่คำนวณคลาดเคลื่อน

ภาษาญี่ปุ่น誤差

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นごさ

คำศัพท์ไทย – ญี่ปุ่น

ผลการค้นหา

จัดเรียง

ภาษา

ประเภทคำศัพท์-สำนวน

ประเภทการค้นหา

ตัวกรองผลการค้นหา