ตัวกรองผลการค้นหา
forgetful
แปลว่าขี้หลงขี้ลืม
ตี
หมายถึงก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง; ทำให้เกิดเสียง เช่น ตีระฆัง; กด, ประทับ, เช่น ตีพิมพ์ ตีตรา; ทำให้เข้ากัน เช่น ตีเกลียวเชือก ตีไข่; กำหนด เช่น ตีราคา; ทิ้งให้เห็น เช่น ตีไพ่; ชักว่าวให้ไปในทิศทางที่ตนต้องการ เช่น ตีว่าวไปทางซ้าย ตีว่าวหนี ตีว่าวแยกกัน. น. วิธีนับเวลาตามประเพณีในเวลากลางคืน หลังเที่ยงคืน ตั้งแต่ ๑ นาฬิกา ถึง ๖ นาฬิกา เรียกว่า ตี ๑ ถึง ตี ๖, แต่ตี ๖ นิยมเรียกว่า ยํ่ารุ่ง.
ตีกัน
ภาษาญี่ปุ่น殴り合い
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นなぐりあい
ภาษาเกาหลี때리다, 치다, 두두리다
ภาษาจีน; 抛弃
ภาษาจีน打架
ภาษาจีน斗殴
press on two sides
แปลว่าตีกระหนาบ
be voted down
แปลว่าแพ้คะแนน
การตี(ไข่),การตีให้เข้ากัน
ภาษาญี่ปุ่น攪拌
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นかくはん
surrender
แปลว่ายอมแพ้
be defeated
แปลว่าแพ้ราบ