ผลการค้นหา

กะวะ

หมายถึงน. เครื่องมือจับสัตว์นํ้าชนิดหนึ่ง สำหรับรุนกุ้งรุนเคยตามชายฝั่งแม่นํ้า ลำคลอง หรือทะเล รูปคล้ายสวิง มีถุงตาข่ายอย่างตาละเอียดแขวนอยู่ ใช้ไสตามริมฝั่งเพื่อจับกุ้งเล็ก ๆ หรือเคย.

กะวะ

หมายถึงน. ชื่อนกเงือกชนิด Buceros bicornis ในวงศ์ Bucerotidae โคนปากด้านบนมีลักษณะโหนกคล้ายกล่องขนาดใหญ่ คอสีขาว ปีกสีดำพาดเหลือง ปลายปีกขาว หางสีขาวพาดดำ, กก หรือ กาฮัง ก็เรียก.

กก

หมายถึงดู กะวะ

กวะ

หมายถึง[กะวะ] (กลอน) ว. (ราว)-กะว่า, (ราว)-กับว่า, เช่น นกกระจอกทำรังราวกวะไม้. (จารึกวัดโพธิ์).

กาฮัง

หมายถึงดู กะวะ ๒.