ผลการค้นหา

ที่พึ่ง

หมายถึงน. ผู้คุ้มครองช่วยเหลือ เช่น พ่อแม่เป็นที่พึ่งของลูก, สิ่งที่อาศัยยึดเป็นหลัก เช่น ได้ตำราเป็นที่พึ่ง, เครื่องยึดเหนี่ยวทางใจ เช่น ยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง.

ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน

นอกจากการแบ่งปันเผื่อแผ่กันแล้ว สัตว์ทั้งปวงหามีที่พึ่งอย่างอื่นไม่

ตนเป็นที่พึ่งของตน

บุญเป็นที่พึ่งของสัตว์ ในโลกหน้า

ศีลเป็นที่พึ่งเบื้องต้น เป็นมารดาของกัลยาณธรรมทั้งหลาย เป็นประมุขของธรรมทั้งปวง เพราะฉะนั้นควรชำระศีลให้บริสุทธิ์

Count on

หมวดไว้วางใจ เชื่อใจ เชื่อถือ พึ่งพาอาศัย

It takes all sorts to make a world

หมวดน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าอัชฌาสัย

depend on

แปลว่าพึ่ง

rely on oneself

แปลว่าพึ่งตนเอง

depend on

แปลว่าพึ่งใบบุญ

supporter

แปลว่าที่พึ่ง