ตัวกรองผลการค้นหา
บุญ,บุญ-
หมายถึง[บุน, บุนยะ-] น. การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา; ความดี, คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ. (ป. ปุญฺ; ส. ปุณฺย).
บาป-
อ่านว่าบาบ-ปะ
บาป
ภาษาจีน罪
คำบาลีปาป
คำสันสกฤตปาป
อ่านว่าบาบ
ภาษาจีน罪孽
จิตตบุญ
แปลว่าบุญอันเกิดจากจิตที่ดีงาม
sin
แปลว่าบาป
bad
crime
be a scapegoat
แปลว่ารับบาป
กตาภินิหาร
หมายถึงบุญอันยิ่งที่ได้สั่งสมไว้ (ป.)