ตัวกรองผลการค้นหา
ปาก
ภาษาพม่าပါးစပ္
ภาษาญี่ปุ่น口
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นくち
หมายถึงน. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ ที่อยู่ในบริเวณปาก เช่น ปากเปื่อย; ขอบช่องแห่งสิ่งต่าง ๆ เช่น ปากหม้อ ปากไห; ต้นทางสำหรับเข้าออก เช่น ปากช่อง ปากตรอก; กลีบดอกกล้วยไม้คล้ายรูปกรวยหรือหลอดที่อยู่ตรงกลางเป็นที่อยู่ของเกสร, กระเป๋า ก็เรียก; ใช้เป็นลักษณนามของสิ่งบางอย่างเช่นแหอวนหรือพยานบุคคล เช่น แหปากหนึ่ง อวน ๒ ปาก พยาน ๓ ปาก. ก. พูด เช่น ดีแต่ปาก.
ภาษาจีน嘴头
ภาษาเกาหลี입
bounce out
แปลว่าโยนออก (เพราะทำความผิด), เตะออกไป, ถีบออกไป
วัวลืมตีน
หมายถึง(สำ) น. คนที่ได้ดีแล้วลืมฐานะเดิมของตน.
เกี่ยวกินตีน
หมายถึงเหน็บกินเท้า, เป็นเหน็บที่เท้า
ลิดตีนปู
หมายถึงก. เด็ดตีนปูออกหมด, โดยปริยายหมายถึงตัดกำลังไปทีละน้อย ๆ.
หมายถึงคนที่ได้ดีแล้วลืมฐานะเดิมของตน
ม้าตีนต้น
ภาษาจีน有始无终
boot out
แปลว่าเตะ (คำไม่เป็นทางการ), ถีบ, โยน