ตัวกรองผลการค้นหา
ผู้ไม่ประมาท ย่อมไม่ตาย
ผู้ให้ย่อมผูกไมตรีไว้ได้
ผู้หมั่นในการงาน จึงควรอยู่ในราชการ
คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด ความประมาท
ประมาท
หมายถึง[ปฺระหฺมาด] ก. ขาดความรอบคอบ, ขาดความระมัดระวังเพราะทะนงตัว, เช่น เวลาขับรถอย่าประมาท; ดูหมิ่น เช่น ประมาทฝีมือ. น. ความเลินเล่อ, การขาดความระมัดระวัง, เช่น ขับรถโดยประมาท; (กฎ) กระทำโดยปราศจากความระมัดระวังซึ่งบุคคลในภาวะเช่นนั้นจักต้องมีตามวิสัยและพฤติการณ์ และผู้กระทำอาจใช้ความระมัดระวังเช่นว่านั้นได้ แต่หาได้ใช้ให้เพียงพอไม่. (ส. ปฺรมาท; ป. ปมาท).
คนมีปัญญาดีไม่ประมาทในเมื่อผู้อื่นประมาท มักตื่นในเมื่อผู้อื่นหลับ ย่อมละทิ้งผู้ประมาท (คนโง่) เหมือนม้าฝีเท้าเร็ว ทิ้งม้าไม่มีกำลังไปฉะนั้น
บัณฑิตย่อมสรรเสริญความไม่ประมาท
abandonment
แปลว่าการละทิ้ง
defect from
แปลว่าละทิ้ง, ออกจาก
บัณฑิตย่อมบันเทิงในความไม่ประมาท
ละทิ้ง
หมายถึงก. ละด้วยวิธีทิ้ง เช่น ละทิ้งหน้าที่.
ภาษาญี่ปุ่น軽視する
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นけいしする
ภาษาเกาหลี경솔하다
ภาษาจีน疏忽
คำบาลีปมาท
คำสันสกฤตปฺรมาท