ตัวกรองผลการค้นหา
ทราม
หมายถึง[ซาม] ว. เลว เช่น ใจทราม, เสื่อม เช่น ปัญญาทราม จิตทราม; ไหลอาบเป็นแห่ง ๆ เช่น เลือดไหลทรามลงตามขา.
คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด ปัญญา
ผู้ให้ย่อมผูกไมตรีไว้ได้
ปราชญ์ พึงรักษาศีล
ผู้มีปัญญาทราม มีจิตใจกระด้าง ถึงฟังคำสอนของพระชินเจ้า ก็ยังห่างไกลจากพระสัทธรรม เหมือนดินกับฟ้า
ทุปปัญญา
หมายถึง[ทุบ-] (แบบ) น. ปัญญาทราม. (ป.).
จิตติ์ธาดา
แปลว่าผู้มีปัญญา
อาจารี
ธีมา
ธีรภพ
กฤตเมธ
สุธิมา
บัญญพนต์
บัญญวิต
แปลว่าเป็นผู้มีปัญญา
บัญพนต์