พุทธสุภาษิต

พุทธศาสนสุภาษิต หมวด บาป เวร

พุทธสุภาษิต หรือ พุทธศาสนสุภาษิต หมายถึง ถ้อยคำดี ๆ ในพระพุทธศาสนา แต่ไม่ได้หมายความเฉพาะคำที่พระพุทธองค์ตรัสไว้เท่านั้น แม้สุภาษิตแทบทั้งหมดจะเป็นพระพุทธพจน์ก็ตาม แต่ก็ยังมีสุภาษิตคำอื่นที่เกี่ยวข้องกับพุทธศาสนาด้วย เช่น ถ้าเป็นภาษิตพระสัมมาสัมพุทธตรัสเอง เรียกว่า พุทธภาษิต หรือ พุทธสุภาษิต หรือ พระพุทธพจน์

 

หมวด หมวดบาป-เวร

  หมวดหมู่
การไม่ทำบาป นำสุขมาให้ หมวดบาป-เวร
คนพูดเท็จ จะไม่พึงทำบาป ย่อมไม่มี หมวดบาป-เวร
คนพูดเท็จ ล่วงสัตยธรรมเสียอย่างหนึ่ง ไม่คำนึงถึงโลกหน้า จะไม่พึงทำบาปเป็นอันไม่มี หมวดบาป-เวร
คนมักทำบาปเพราะความหลง หมวดบาป-เวร
คนมีสันดานชั่ว ย่อมลำบากเพราะกรรมของตน หมวดบาป-เวร
คนสะอาด ไม่ยินดีในความชั่ว หมวดบาป-เวร
ควรงดเว้นบาปเสีย เหมือนพ่อค้ามีพวกน้อย มีทรัพย์มาก เว้นหนทางที่มีภัย และ เหมือนผู้รักชีวิตเว้นยาพิษเสียฉะนั้น หมวดบาป-เวร
ความสั่งสมบาป นำทุกข์มาให้ หมวดบาป-เวร
ถ้าฝ่ามือไม่มีแผล ก็พึงนำยาพิษไปด้วยฝ่ามือได้ ยาพิษซึมเข้าฝ่ามือไม่มีแผลไม่ได้ฉันใด, บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำฉันนั้น หมวดบาป-เวร
บาปกรรม ที่ทำแล้วย่อมไม่มีเปลี่ยนแปลง เหมือนนมสดที่รีดในวันนั้น, บาปย่อมตามเผาคนเขลา เหมือนไฟที่เถ้ากลบไว้ หมวดบาป-เวร
บาปธรรมเป็นมลทินแท้ ทั้งในโลกนี้ ทั้งในโลกอื่น หมวดบาป-เวร
บาปไม่มี แก่ผู้ไม่ทำ หมวดบาป-เวร
ผู้ทำบาป ย่อมเศร้าโศกในโลกนี้ ละไปแล้วก็เศร้าโศก ชื่อว่าเศร้าโศกในโลกทั้งสอง, เขาเห็นกรรมอันเศร้าหมองของตน จึงเศร้าโศกและเดือนร้อน หมวดบาป-เวร
ผู้ใดระงับบาปน้อยใหญ่ได้โดยประการทั้งปวง ท่านเรียกผู้นั้นว่าสมณะ เพราะเป็นผู้ระงับบาปทั้งหลายได้ หมวดบาป-เวร
พึงละเว้นบาปทั้งหลาย หมวดบาป-เวร
สาธุชนย่อมละบาปกรรมด้วยตปะ (ตบะ) หมวดบาป-เวร
เมื่อเรากล่าวธรรมอยู่ บาปย่อมไม่แปดเปื้อน หมวดบาป-เวร
เวรของผู้จองเวร ย่อมไม่ระงับ หมวดบาป-เวร
เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร หมวดบาป-เวร
แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยหยาดน้ำฉันใด, คนเขลาสั่งสมบาปแม้ทีละน้อย ๆ ก็เต็มด้วบบาปฉันนั้น หมวดบาป-เวร
ในกาลไหน ๆ เวรในโลกนี้ย่อมระงับด้วยเวรไม่ได้เลย หมวดบาป-เวร
ไม่ควรทำบาป เพราะเห็นแก่กิน หมวดบาป-เวร