ผลการค้นหา

เปลว

หมายถึง[เปฺลว] น. เรียกไฟที่ลุกแลบออกมาหรือพวยพุ่งขึ้นว่า เปลวไฟ, เรียกควันที่พลุ่ง ๆ ขึ้นไปว่า เปลวควัน, เรียกช่องอยู่เหนือถํ้าที่แลบทะลุขึ้นไปเบื้องบนว่า ช่องเปลว หรือ เปลวปล่อง, เรียกสิ่งที่เป็นแผ่นบางอันมีลักษณะคล้ายเปลวไฟ เช่น ทองคำเปลว, เรียกมันของสัตว์ที่ไม่ได้ติดอยู่กับหนัง ว่า มันเปลว, คู่กับ มันแข็ง; ชื่อลายจำพวกหนึ่งมีปลายสะบัดอ่อนไหวคล้ายเปลวไฟ เช่น กระหนกเปลว.

มันเปลว

หมายถึงน. มันที่ติดอยู่ที่พุงและลำไส้.

อัคนิคณะ

หมายถึงน. เปลวไฟ. (ส.).

สิขานล

หมายถึงน. เปลวไฟ. (ป.).

อัจจิ

หมายถึงน. เปลวไฟ, แสงไฟ. (ป.).

ลามเลีย

หมายถึงก. อาการที่เปลวไฟแลบลามไปที่อื่น.

สิขา

หมายถึงน. เปลวไฟ; ยอด, ปลาย. (ป.; ส. ศิขา).

ศิขา

หมายถึงน. จุก; หงอน; เปลวไฟ. (ส.; ป. สิข).

เตาสูบ

หมายถึงน. เตาที่ใช้สูบลมพ่นถ่านให้ลุกเป็นเปลว.

จมูกวัว

หมายถึงน. ท่อที่ต่อจากสูบไปเป่าเปลวไฟไปท่วมเบ้า.

ชาลา

หมายถึงน. ความรุ่งเรือง, เปลวไฟ, โคมไฟ, แสงสว่าง. (ส. ชฺวาลา).

กำรู

หมายถึง(โบ) ก. กรู, รวมหมู่กันเข้ามา, ประดังกันเข้ามา, เช่น กำรูคลื่นเป็นเปลว. (แช่งนํ้า).