ผลการค้นหา

ลั่น

หมายถึงก. มีเสียงดัง เช่น ฟ้าลั่น ไม้ลั่น กระดานลั่น, ทำให้มีเสียงดังหรือทำให้เกิดเสียงดัง เช่น ลงบันได บันไดลั่น บิดตัวจนกระดูกลั่น; ยิง เช่น ลั่นธนู ลั่นปืน; ปริออกแตกออกเป็นทางยาวและมีเสียงดัง เช่น จั่นลั่น แก้วใส่น้ำร้อนลั่น; โดยปริยายหมายถึงมีเสียงดังคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลือลั่น. ว. มีเสียงดังมาก เช่น หัวเราะลั่น ร้องไห้ลั่น.

ลือลั่น

หมายถึงก. โด่งดังมาก เช่น ได้ยินเสียงลือลั่น.

ฟ้าคะนอง

หมายถึงน. ฟ้าลั่นติดต่อกัน.

อื้ออึง

หมายถึงว. สนั่น, ดังลั่น, เอิกเกริก.

ครืน

หมายถึง[คฺรืน] ว. เสียงดังลั่นเช่นฟ้าร้อง.

นก

หมายถึงน. เครื่องสับแก๊ปปืนให้ลั่น.

อึงอล

หมายถึงว. ดังลั่น เช่น เสียงคลื่นลมอึงอล.

สนั่น

หมายถึง[สะหฺนั่น] ว. กึกก้อง, ดังลั่น, ดังมาก, เช่น ฟ้าผ่าเสียงดังสนั่น.

เอ็ดตะโร

หมายถึงก. ทำเสียงอึกทึกครึกโครม, ดุด้วยเสียงดังลั่น. ว. อึกทึกครึกโครม.

ไก

หมายถึงน. ที่สำหรับเหนี่ยวให้ลูกกระสุนเป็นต้นลั่นออกไปเช่น ไกปืน ไกหน้าไม้.

ชันสน

หมายถึงน. ของแข็งลักษณะโปร่งแสง สีคล้ายอำพัน ได้จากการกลั่นยางสน. (ดู ยางสน ประกอบ).

เปรี้ยง

หมายถึง[เปฺรี้ยง] ว. เสียงดังลั่นอย่างเสียงฟ้าผ่า; จัด, กล้า, (ใช้แก่แดด) ในคำว่า แดดเปรี้ยง.