ผลการค้นหา

ลับ

หมายถึงว. ที่อยู่ในที่พ้นตา, ที่อยู่ในที่ซึ่งแลไม่เห็น, เช่น ที่ลับ ประตูลับ หายลับ, ที่ปกปิดหรือควรปกปิด เช่น ความลับ หนังสือลับ ห้องลับ, มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งบังอยู่ เช่น ของอยู่ลับฝา พระอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขา.

ลับ

หมายถึงก. ถูให้คม เช่น ลับมีด.

ชำเรา

หมายถึงก. ลึก, ลับ, เช่น หน้าตาชำเรา. (สุบิน). (ข.).

ถา

หมายถึงก. ถลา, โผลง; ลับ, ถูให้คม. (ไทยเดิม ถา ว่า โกน).

ลับล่อ,ลับ ๆ ล่อ ๆ

หมายถึงว. ผลุบ ๆ โผล่ ๆ, ไม่เห็นถนัด.

คุยห,คุยห-

หมายถึง[คุยหะ-] (แบบ) ว. ลับ, ซ่อนเร้น. (ป. คุยฺห; ส. คุหฺย).

ฝน

หมายถึงก. ถู เช่น ฝนยา; ลับ เช่น ฝนมีด.

รโห

หมายถึงน. ลับ, สงัด, เงียบ. (ป.).

ลับกาย,ลับตัว

หมายถึงว. เพิ่งออกไปหยก ๆ เช่น เขาเพิ่งเดินลับกายไป เขาลับตัวไปเมื่อกี้นี้เอง.

ล้วงตับ

หมายถึงดึงความลับ

ลับหน้า

หมายถึง(โบ) ก. ล่วงลับไปแล้ว, ตายแล้ว.

ลาลับ

หมายถึงก. จากไปโดยไม่กลับมาอีก.