ผลการค้นหา

ฤๅ

หมายถึง[รือ] เป็นรูปสระในภาษาสันสกฤต ซึ่งเป็นเสียงยาวของ ฤ เมื่อไทยนำมาใช้ออกเสียงเป็น รือ เช่น ฤๅษี.

ฤๅ

หมายถึง[รือ] ว. หรือ, อะไร, ไม่ใช่; โดยมากใช้ในบทร้อยกรอง เช่น กวีฤๅแล้งแหล่งสยาม.

ฤๅชุ

หมายถึงว. ตรง, ซื่อ. (ส. ฤชุ).

ฤๅเยา

หมายถึงว. มิใช่เยา, มิใช่น้อย, ไม่เยา.

ฤๅสาย

หมายถึงน. คำเรียกผู้เป็นใหญ่เช่นกษัตริย์.

ฤๅดี

หมายถึงน. ฤดี, ความยินดี, ใจ.

ฤๅทัย

หมายถึงน. ฤทัย, ใจ, ความรู้สึก.

ฤๅษี

หมายถึงน. ฤษี, นักบวชพวกหนึ่ง มีมาก่อนพุทธกาล สละบ้านเรือนออกไปบำเพ็ญพรตแสวงหาความสงบ.

ฤๅษีผสม

หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Plectranthus scutellarioides (L.) R. Br. ในวงศ์ Labiatae ใบมีสีต่าง ๆ ขอบใบจักเป็นรูปฟันปลา, ฤๅษีผสมแล้ว หรือ ฤๅษีผสมเสร็จ ก็เรียก.

ฤๅชุตา

หมายถึงน. ความตรง, ความซื่อสัตย์.

ฤๅษีแปลงสาร

หมายถึงน. ชื่อวิธีเขียนหนังสือลับแห่งไทยโบราณกลับตัวอักษรข้างหลังมาไว้ข้างหน้า, โดยปริยายหมายความว่า เปลี่ยนข้อความเดิมให้มีความหมายตรงกันข้าม.

ฤๅษีเลี้ยงลิง

หมายถึง(สำ) น. ผู้เลี้ยงเด็กซุกซนหรือปกครองคนหมู่มากที่ไม่อยู่ในระเบียบวินัยย่อมเดือดร้อนรำคาญ.