ผลการค้นหา

ทรวง

หมายถึง[ซวง] น. อก, ใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ อก เป็น ทรวงอก, โดยมากใช้ในบทกลอน, ที่ใช้เป็นสามัญก็มีบ้าง เช่น เย็นทรวง. (ข. ทฺรูง).

วาย

หมายถึงก. ตี เช่น วายทรวง. (ข.).

ฝีในท้อง

หมายถึงน. วัณโรคที่เกิดในทรวงอกหรือในช่องท้อง.

ปโยธรา

หมายถึงน. “ที่ทรงนํ้านมไว้” คือ ทรวงอกหรือนมหญิง. (ส.).

แน่นหน้าอก

หมายถึงว. มีอาการจุกเสียดบริเวณทรวงอกทำให้หายใจไม่สะดวก.

เสมหะ

หมายถึง[เสม-] น. เสลด, เมือกที่ออกจากลำคอ ทรวงอก และลำไส้. (ป.; ส. เศฺลษฺม).

ม่อน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) ส. ข้าพเจ้า เช่น อกม่อนเมา บาบั้น บิ่นบ้าในทรวง. (หริภุญชัย).

กบเต้นต่อยหอย

หมายถึงน. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง ตัวอย่างว่า คิดยิ่งแสนแค้นยิ่งศรเสียบทรวงหมอง.

เสลด

หมายถึง[สะเหฺลด] น. เสมหะ, เมือกที่ออกจากลำคอ ทรวงอก และลำไส้. (เทียบ ส. เศฺลษฺม).

กระอืด

หมายถึงก. ร้องไห้รํ่าไร, รํ่าไห้, เช่น เกรงอาตม์กระอืดโอย. (สรรพสิทธิ์), จำนองกระอืดโอย ทุกขทรวงละลวงกาม. (อนิรุทธ์).

กระวาย

หมายถึง(กลอน) ว. ส่าย, ดิ้น, เช่น ทอดตนตีทรวงกระวาย. (อุเทน), และใช้เข้าคู่กับคำ กระเวย และ กระโวย เป็น กระเวยกระวาย และ กระโวยกระวาย.

กรึง

หมายถึง[กฺรึง] (โบ) ก. ตรึง, ปักแน่น, ทำให้อยู่กับที่, เช่น ต้องศรพรหมาสตร์ฤทธิรณ กรึงแน่นทรวงบน ตลอดจนยอดปฤษฎางค์. (พากย์).