ผลการค้นหา

ชัง

หมายถึงก. เกลียด, ไม่ชอบ, ไม่รัก.

เกลียด

หมายถึง[เกฺลียด] ก. ชัง, รังเกียจมาก, ไม่ชอบจนรู้สึกไม่อยากพบอยากเห็นเป็นต้น, บางทีใช้คู่กับคำ ชัง ว่าเกลียดชัง.

น่าเกลียดน่าชัง

หมายถึง(สำ) ว. น่ารักน่าเอ็นดู (ใช้แก่เด็กเล็ก ๆ).

ชิงชัง

หมายถึงก. เกลียดชัง, เกลียดมาก.

เลือกที่รักมักที่ชัง

หมายถึง(สำ) ก. ลำเอียง.

กระเซอะกระเซอ

หมายถึงก. เซ่อเซอะ เช่น ชังนํ้าหน้าบ้าเคอะกระเซอะกระเซอ. (คาวี).

จงเกลียดจงชัง

หมายถึงก. ผูกใจเกลียดชังอย่างยิ่ง.

คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ

หมายถึง(สำ) น. คนรักมีน้อย คนชังมีมาก.

ชังฆ,ชังฆ-

หมายถึง[ชังคะ-] (แบบ) น. ชงฆ์, แข้ง. (ป., ส.).

มันไส้

หมายถึงก. ชังนํ้าหน้า เช่น ยิ่งโกรธาหุนหันมันไส้. (ไชยเชฐ), หมั่นไส้ ก็ว่า.

กระชัง

หมายถึงน. บังสาดที่ปิดและเปิดได้. (เทียบ ช. กระรันชัง = กระจาด).

หมอเสน่ห์

หมายถึงน. ผู้ที่เชื่อกันว่ารู้วิชาอาคมทำให้คนรักกันหรือชังกัน.