ผลการค้นหา

วัณโรค

หมายถึงน. โรคชนิดหนึ่งเกิดที่ปอดเป็นต้น ทำให้ร่างกายทรุดโทรมเสื่อมไปตามลำดับ, โบราณเรียกวัณโรคปอดว่า ฝีในท้อง.

บัณฑุโรค

หมายถึง(แบบ) น. โรคผอมเหลือง, โรคเพื่อดี. (ป. ปณฺฑุโรค).

บานทะโรค

หมายถึงน. โรคริดสีดวงทวารชนิดหนึ่ง ที่ดากบานออกมาข้างนอก.

วิโรค

หมายถึงว. ไม่เจ็บไข้, ปราศจากโรค. (ป.).

อมโรค

หมายถึงว. ขี้โรค.

โคโรค

หมายถึงน. ปรวดเป็นก้อนอยู่ในหนังโค ใช้เป็นเครื่องยา. (ส. โคโรจน).

กาฬโรค

หมายถึง[กานละ-, กาละ-] น. ชื่อโรคระบาดอย่างร้ายแรงชนิดหนึ่ง มักมีอาการบวมนูนที่รักแร้เป็นต้น.

เชื้อโรค

หมายถึงน. สิ่งที่มีชีวิต เมื่อเข้าสู่ร่างกายมนุษย์หรือสัตว์แล้ว ทำให้เกิดโรคได้; (กฎ) เชื้อจุลินทรีย์หรือผลิตผลจากเชื้อจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรคในคนหรือสัตว์.

กามโรค

หมายถึงน. โรคซึ่งติดต่อกันได้โดยการประกอบกามกิจหรือติดต่อกันโดยใช้สิ่งของร่วมกับคนเป็นกามโรคเป็นต้น, เรียกเป็นสามัญว่า โรคบุรุษ หรือ โรคผู้หญิง.

สัญจรโรค

หมายถึงน. กามโรค. ว. เรียกหญิงโสเภณีว่า หญิงสัญจรโรค.

อหิวาต์,อหิวาตกโรค

หมายถึง[อะหิวาตะกะ-] น. ชื่อโรคระบาดชนิดหนึ่ง มีอาการลงราก. (ป.).