ผลการค้นหา

ไส

หมายถึง(โบ) น. เรียกลูกชายคนที่ ๔ ว่า ลูกไส.

ไส

หมายถึงก. เสือกไป, ผลักไป, ส่งไป, รุนไป, ดันไป.

ไสย,ไสย-

หมายถึง[ไส, ไสยะ-] น. ลัทธิอันเนื่องด้วยเวทมนตร์คาถาซึ่งเชื่อว่าได้มาจากพราหมณ์ เช่น ถูกคุณถูกไสย.

อัชฌาศัย

หมายถึง[-ไส] (โบ) น. อัชฌาสัย.

โกไสย

หมายถึง[-ไส] น. ผ้าทำด้วยไหม เช่น โกไสยวัตถาภรณ์. (ม. ร่ายยาว นครกัณฑ์). (ป. โกเสยฺย).

เกาไศย

หมายถึง[-ไส] (แบบ) น. ผ้าไหม. (ส. เกาเศยฺย; ป. โกเสยฺย).

อัชฌาสัย

หมายถึง[-ไส] น. กิริยาดี; นิสัยใจคอ, ความรู้จักผ่อนปรน; ใช้ว่า อัชฌา ก็มี, (โบ) อัชฌาศัย. (ป.; ส. อธฺยาศย).

ศรัย

หมายถึง[ไส] น. ที่พักพิง, ที่พึ่ง, ที่อาศัย, ที่ร่มเย็น. (ส. ศฺรย).

นิราศรัย

หมายถึง[-ไส] (แบบ) ว. ไม่อยู่เป็นที่, ไม่ติดอยู่กับที่. (ส.).

สัยน์

หมายถึง[ไส] น. สยนะ. (ป.; ส. ศยน).

กระษัย

หมายถึง[-ไส] น. ชื่อโรคตามตำราแพทย์แผนโบราณว่า ทำให้ร่างกายทรุดโทรม มีอาการผอมแห้งตัวเหลืองเท้าเย็น, กษัย ก็ว่า. (ส. กฺษย ว่า โรคซูบผอม).

คำพ้องเสียง

หมายถึงคำที่ออกเสียงเหมือนกันแต่เขียนต่างกันและมีความหมายต่างกัน เช่น ใส-ไส-ไสย กาน-กาล-การ-การณ์ (โบ) ในหนังสือแบบเรียนภาษาไทยของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) เรียกคำพ้องเสียงว่า ไวพจน์