ผลการค้นหา

ดอง

หมายถึงก. แช่หรือหมักผัก ผลไม้ และสิ่งต่าง ๆ ไว้ในนํ้าส้ม นํ้าเกลือ เป็นต้น เพื่อเก็บรักษาไว้ให้อยู่ได้นาน ๆ เช่น ดองผัก ดองผลไม้ หรือเพื่อไม่ให้เปื่อยเน่า เช่น ดองศพ; โดยปริยายหมายความว่า เก็บหมกไว้นานเกินควร เช่น เอาหนังสือไปดองไว้. ว. เรียกสิ่งที่ดองแล้วนั้น เช่น ผักดอง ยาดอง ศพดอง.

ดอง

หมายถึงน. วิธีห่มผ้าของภิกษุสามเณรอย่างหนึ่งโดยปิดบ่าซ้าย เปิดบ่าขวา เรียกว่า ห่มดอง.

ดอง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. การแต่งงาน เช่น กินดอง = กินเลี้ยงในพิธีแต่งงาน เกี่ยวดอง = เกี่ยวข้องกันโดยการแต่งงาน. ว. เนื่องกันในทางเขยหรือสะใภ้ เช่น เกี่ยวดอง เป็นดองกัน.

ดอง

หมายถึงน. ไม้สำหรับสงฟางในเวลานวดข้าว, กระดองหาย ขอฉาย คันฉาย ดองฉาย หรือ ดองหาย ก็เรียก.

เหล้า

หมายถึง[เล่า] น. นํ้าเมาที่กลั่นหรือหมักแล้ว.

เหล้าขาว

หมายถึงดู เหล้าโรง.

เหล้าโรง

หมายถึงน. เหล้าที่กลั่นจากโรงงานสุราโดยทั่วไปมักมีความเข้มข้นของเอทิลแอลกอฮอล์ประมาณ ๒๘ ดีกรี หรือ ๔๐ ดีกรี, เหล้าขาว ก็เรียก.

วารุณี

หมายถึงน. เทวีแห่งเหล้า; เหล้า. (ป., ส.).

ของเค็ม

หมายถึงน. ของกินที่หมักหรือดองด้วยเกลือ.

อาระ

หมายถึงน. เหล้า. (ช.).

น้ำจัณฑ์

หมายถึง(ราชา) น. เหล้า.

เกี้ยมไฉ่

หมายถึงน. ผักดองเค็มชนิดหนึ่ง. (จ.).