ผลการค้นหา

เลอหล้า

หมายถึง(วรรณ) น. ผู้ครองโลก.

หล้า

หมายถึงน. โลก, แผ่นดิน.

เลอ

หมายถึงบ. เหนือ, ข้างบน, พ้น. ว. ยิ่ง. (ข.).

เลอโฉม

หมายถึงว. มีรูปงามยิ่ง.

ว่ายหล้า

หมายถึง(วรรณ) ก. ท่องเที่ยวไปในแผ่นดิน, เขียนเป็น หว้ายหล้า ก็มี เช่น เปนขุนยศยิ่งฟ้า ฤๅบาปจำหว้ายหล้า หล่มล้มตนเดียวฯ. (ลอ).

เลิศเลอ

หมายถึงว. เลอเลิศ.

เลอภพ

หมายถึง(วรรณ) น. ผู้ปกครองภพ.

เลอลบ

หมายถึง(วรรณ) น. ผู้มีอำนาจเหนือผู้อื่น.

เลอเลิศ

หมายถึงว. เลิศยิ่ง, เลิศเลอ ก็ว่า.

เลอสรวง

หมายถึง(วรรณ) น. ผู้ครองสวรรค์.

เลออาสน์

หมายถึง[-อาด] ก. นั่งเหนืออาสน์.

ไผทโกรม

หมายถึง[-โกฺรม] น. แผ่นดินตํ่า หมายความว่า ใต้หล้า คือ พื้นโลกเรานี้.