ค้นเจอ 30 รายการ

เพียร

หมายถึงน. ความบากบั่น, ความกล้าแข็ง. ก. พยายามจนกว่าจะสำเร็จ, บากบั่น. (ส. วีรฺย; ป. วิริย).

เวียร

หมายถึงก. เพียร.

วิริยภาพ

หมายถึงน. ความเพียร, ความบากบั่น; ความกล้า.

ฝนทั่งให้เป็นเข็ม

หมายถึง(สำ) ก. เพียรพยายามสุดความสามารถจนกว่าจะสำเร็จผล.

ปรากรม

หมายถึง[ปะรากฺรม] น. ความเพียร, ความบากบั่น. (ส.).

ประธาน

หมายถึงน. ความเพียร มี ๔ อย่าง คือ ๑. สังวรประธาน เพียรระวังไม่ให้บาปเกิดขึ้นในสันดาน ๒. ปหานประธาน เพียรละบาปที่เกิดขึ้นแล้ว ๓. ภาวนาประธาน เพียรให้กุศลเกิดขึ้นในสันดาน ๔. อนุรักขนาประธาน เพียรรักษากุศลที่เกิดขึ้นแล้วไม่ให้เสื่อม. (ส. ปฺรธาน; ป. ปธาน).

ปรักมะ

หมายถึง[ปะรักกะ-] น. ความเพียร, ความบากบั่น. (ป. ปรกฺกม).

ชาคระ

หมายถึง[ชาคะระ] (แบบ) น. ความเพียร, ความตื่นอยู่. (ป., ส.).

พิระ

หมายถึงน. ผู้เพียร, ผู้กล้า, นักรบ. (ป., ส. วีร).

มรรษ,มรรษะ

หมายถึง[มัด, มัดสะ] น. ความเพียร, ความอดทน. ก. อดทน. (ส. มรฺษ).

อารัมภ,อารัมภ-,อารัมภะ,อารัมภ์

หมายถึง[อารำพะ-] น. การปรารภ มักใช้เป็นส่วนหน้าของคำสมาส เช่น อารัมภบท อารัมภกถา; การเริ่มต้น, การตั้งต้น, ในคำว่า วิริยารัมภะ = การเริ่มต้นความเพียร; ความเพียร. (ป., ส.).

โยคาพจร,โยคาวจร

หมายถึง[โยคาพะจอน, -วะจอน] น. ผู้หยั่งลงสู่ความเพียร, ผู้มีความเพียร, (มักใช้เรียกพระภิกษุผู้เรียนสมถะและวิปัสสนา). (ป.).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ